Roślinność w nadnarwiańskich wsiach

Roślinność w nadnarwiańskich wsiach

Druga połowa XX stulecia i wiek XXI do okres intensywnych przeobrażeń krajobrazu wiejskiego. W tym okresie zmieniły się nie tylko formy budynków i używanych materiałów budowlanych, ale i rozplanowanie posesji oraz układy przestrzenne wsi. Gruntownym zmianom uległa także szata roślinna wsi, a roślinny towarzyszące człowiekowi od wieków, zarówno spontanicznie, jak i w uprawie, odchodzą w zapomnienie. Mimo tych zmian, nad Narwią wciąż jednak trwają wsie o tradycyjnej zabudowie, w których można spotkać wiele gatunków o bardzo długiej historii uprawy i roślin od pradziejów towarzyszących człowiekowi (archeofitów). Po szczegóły sięgnij do naszego przewodnika.

 

 

 

 

Tradycyjne i najdłużej uprawiane rośliny ozdobne i ich nazwy regionalne:

floksy — weczorniki
aksamitki — kupy lub goździki
rutbekia wysoka — orginia zimowa
astray nowobelgijskie — marcinki, drygale welikie
goździk brodaty — kartużnik
rutbekia niska — cyhanka
złocień wielki — marynka
miesięcznica roczna — szelestun
nagietki — niuchtki
lilia biała — zapałoczki
asparagus ogrodowy — jołoczka, pyłok

Niniejsza publikacja powstała przy wsparciu finansowym Unii Europejskiej w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Polska-Białoruś-Ukraina 2014-2020. Za treść tej publikacji wyłączną odpowiedzialność ponosi Stowarzyszenie Dziedzictwo Podlasia i w żadnym wypadku nie może być traktowana jako odzwierciedlenie poglądów Unii Europejskiej, IZ lub Wspólnego Sekretariatu Programu ENI CBC Polska-Białoruś-Ukraina 2014-2020

Współfinansowano przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018 – 2030