Skit

Człowiek od najdawniejszych czasów wykorzystywał wyniesione, suche miejsca położone wśród podmokłych obszarów. Wynikało to głównie z faktu bliskiej dostępności do bogatego w zasoby żywnościowe środowiska wodno-bagiennego. W dolinie Narwi takimi miejscami są niewielkie, mineralne pagórki wyniesione ponad dno doliny, nazywane grądzikami, grądami, hrudami czy hrudkami. Szczegółowiej o nich – w punkcie 8 przewodnika. Wykorzystywali je już paleolityczni myśliwi i grupy koczowniczej ludności do zakładania swoich obozowisk. Ślady po ich bytności znajdujemy do dziś w postaci krzemiennych narzędzi lub też odłamków krzemieni pozostałych z procesu ich obróbki. Znajdujemy też czasami skorupy używanych w tamtych czasach naczyń glinianych. Jeszcze do czasów współczesnych grądziki były miejscem składowania siana zebranego z otaczających je łąk.
W miejscu w którym się znajdujemy też tak było. Czasami, takie samotne wyspy wśród bagien stanowiły miejsce schronienia lub odosobnienia. Skit Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich, którego budowę rozpoczęto tu w roku 2008 też powstał z taką intencją. Z historią (legendą) tego miejsca możemy zapoznać się na miejscu.

Podobnie jak w przypadku ujścia Narewki powinniśmy też i w tym miejscu zwrócić uwagę na aspekt przekształceń antropogenicznych jakich dokonuje człowiek w przypadku zbytniej ingerencji w środowisko przyrodnicze.